Beetje bezig met ... Sint Maarten

Ik ruik naar vuur en thuis ruikt het naar pannenkoeken: 
Sint Maarten op de Veluwe is toch anders dan in de Zaanstreek!

Lampionnen van mijn meisjes, 2 van vanmiddag en Bumba gaat al jaren mee ;-)

Vanmiddag verzamelden ruim 200 kinderen én hun ouders zich in de katholieke kerk in ons dorp. Vandaar trokken we zingend door de straten, met een lampionnenoptocht en met Sint Maarten op een wit paard voorop. Op een veld bij het bos staan vuurkorven en fakkels in een grote cirkel en wordt het verhaal uit Amiens verteld en uitgebeeld door kinderen van school. Heel mooi met al dat licht, vuur en die lampjes er om heen. Ook mooi om de gezichtjes van de kinderen te zien: vol spanning en enthousiasme, omdat 's avonds nog in het donker mogen lopen. En tot slot zijn er pannenkoeken - als mantel gevouwen - die worden gedeeld met elkaar zoals Maarten dat ook eens deed met zijn mantel, die hij met een bedelaar deelde.

Wat ik zeg: heel anders dan vroeger thuis, toen we langs de deuren gingen met een lampion om snoep bij elkaar te zingen. En na afloop de buit op een krant moesten sorteren: snoep, fruit en koek bij snoep, fruit en koek, want anders werd het zo zompig (zei mijn mams dan).
Zo traditioneel vieren we het hier in Gelderland dus niet. Maar toen ik vanavond samen met de anderen alles weer had opgeruimd en ik thuis de laatste pannenkoeken at - waarbij ik ondertussen stroop aan de i-pad smeerde - toen had ik een heel voldaan gevoel. Wat een mooi feest is het toch en wat gaaf eigenlijk dat we in ons dorp een heel bijzondere eigen Sint-Maarten-traditie hebben. Volgend jaar 11 november graag weer!